Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε γιατί οι έφηβοι αγαπούν τόσο πολύ την εικονική πραγματικότητα;

Γιατί λοιπόν το εικονικό ελκύει τους νέους και ιδιαίτερα του εφήβους; Είναι λες και το πέρασμα απ την παιδική ηλικία στην εφηβική ζωή συμβολίζεται μέσα απ’ την ενασχόληση στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας. Η ένταξη και η αποδοχή στην εικονική πραγματικότητα συνιστά μια διαδικασία αναγνώρισης σε μια κοινότητα η οποία διέπεται απ’ τους δικούς της νόμους και κανονισμούς. Τα video games σαν άλλες εικονικές κοινότητες προσφέρουν στους νέους έναν ουτοπικό κόσμο, μια τέλεια κοινωνία στην οποία ο καθένας καταλαμβάνει άκριτα – ελεύθερα όποια θέση θέλει.

Η ενασχόληση του παιδιού μέσα σ αυτήν την άλλη πραγματικότητα συνιστά ένα τρόπο διαφυγής και ανακούφισης απ’ την εξωτερική πραγματικότητα. Παρατηρείται μια έξαρση αυτού του είδους εθιστικών συμπεριφορών γεγονός που οφείλεται στη δυσκοίλια του σημερινού έφηβου να αυτονομηθεί, να βρει την ταυτότητα του. Ο κυβερνοχώρος σχετικά απλόχερα προσφέρει την τόσο πολυπόθητη ταυτότητα στον έφηβο και την εγγραφή σε μια ομάδα, την αίσθηση ότι ανήκει κάπου. Είναι προφανές ότι το σημερινό παιδί δεν μπορεί να αποκοπεί από υφιστάμενα πρότυπα, δηλαδή δεν μπορούμε να θεωρούμε εξ αρχής τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ως κάτι το απαγορευμένο για την καλή ψυχική ανάπτυξη του παιδιού.

Το πρόβλημα δημιουργείται όταν περνάμε από την δημιουργική-ευχάριστη ενασχόληση στην εξάρτηση. Δυστυχώς σήμερα παρουσιάζεται μια νέα μορφή ψυχοπαθολογίας, εξάρτηση από το ίντερνετ, με αποτέλεσμα να έχουμε νέες δομές αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου, πχ. την δημιουργία σχετικών κλινικών.